AUTO GEJAT

AUTO GEJAT

Kut, verslapen!! 10 voor 8 . Manouk (5 jaar) moet om 8.30 uur op school zijn en ik en Fabio (3
jaar) zijn er ook nog. Ok, boterham onderweg opeten dan maar met een pakje
yoki-drink. Verre van ideaal maar nood breekt wet. "Opschieten jongens! Haast,
mama heeft zich verslapen." "Manouk trek je pyama uit, Faab kom nou uit bed,
hup, hup... Kleeeeeren aan! Shit zooi!!" " Nee, sorry, mama is niet boos. Ja ik heb
een harde stem, Klopt ja, dat klinkt boos. Sorry, mama is helemaal niet boos op
jullie, beetje op mezelf alleen." Rennen, rennen en ja hoor om 8.15 uur de deur
uit. "Gauw naar de auto rennen jongens." "Vlug de auto in.....de auto....de auto....de
auto...."

Even terugspoelen.....mijn
hoofd ontploft.... GEEN AUTO! Godverdegodverdegodver..... mijn auto gejat!!

Gedachten voor nu opzij en op de fiets naar school. Onderweg
realiseerde ik me dat de auto echt weg is en dat er nu een vreemde in zit. In
mijn auto! O shit, de jassen van de kinderen lagen nog in de auto en het
gereedschap van mijn vader... en o kut, ik heb elke dag de auto nodig voor mijn
werk en de kinderen en heb geen geld om een nieuwe te kopen. Trappend en
zwetend Manouk afgeleverd op school.

En toen janken. Hard janken. Mijn vriendin Karin (ook
alleenstaand met 3 kinderen) met een Suzuki hielp me. Op Fabio letten, verzekering,
naar politiebureau. Alles regelen. Werk afgebeld. Wonderbaarlijk genoeg bleek
ik een redelijke auto verzekering te hebben. WA casco beperkt..dus bij schade
diefstal gedekt. Maar de dagwaarde van een 13 jaar oude Opel cadet (van mijn
ouders gekregen) was niet veel. Kon ik een tweedehands-fiets van kopen.

Op het politiebureau werd ik als
verdachte apart genomen. Ik dacht dat mijn klomp brak. Wat bleek: De dief had
mijn auto dezelfde nacht met een rotgang in een taxi geparkeerd. Mijn lieve
bakkie was dus Total loss. Gelukkig was de taxichauffeur ongedeerd, maar de
dief was hem gepeerd. Wel een signalement bekend inmiddels.

De politie had afgelopen nacht toen
alles was gebeurd voor mijn deur gepost omdat ze dachten dat ik de bestuurder
was en waarschijnlijk stomdronken naar huis zou komen lopen! Ze stonden,
terwijl ik lag te slapen met mijn twee koters VOOR mijn deur te wachten. Niet even aanbellen, nee. Gewoon weer
weggegaan na een paar uur. WAT? Serieus?
Serieus!

Ik weet dat de politie structureel te weinig manschappen heeft
en onderbetaald is en dat ze als consequentie hiervan geen tijd meer hebben
voor het opsporen van een gemiddelde dief. Maar als je als burger zo geraakt
wordt door criminele actie en je wordt vervolgens als verdachte behandeld en
vervolgens komt er geen enkel contactmoment meer met de politie. Nopes, nada...
geen dader, geen auto. Overgebleven met vragen, onzekerheid en een licht
trauma.

Achter iedere ogenschijnlijk kleine vorm van criminaliteit
schuilen vaak grote gevolgen voor burgers. Angst, financiële problemen,
emotionele schade.

Ik was zo boos destijds dat ik de krant heb opgebeld om mijn
verhaal te doen. Dat ik met mijn grote mond de burgemeester een proces aan ging
doen omdat hij de burgers moest beschermen en ons zo op deze manier in de kou
liet staan. Vanuit mijn kwaadheid en ego gereageerd.

Ja, een halve pagina kreeg ik in de krant met een
(vreselijke) foto. Achteraf enorm lachwekkend. Nu ben ik wijzer geworden en
neem het leven zoals het komt. Toen niet, toen vocht ik tot de laatste snik.

Alles is natuurlijk uiteindelijk met hulp van familie en
vrienden goed gekomen destijds. Zoals ik altijd tegen mijn kinderen zeg: "Alles
komt altijd goed, je weet alleen nooit precies wanneer en hoe!"

Het is gewoon een verhaal uit de oude doos... 2003
alleenstaande werkende moeder van Manouk en Fabio.