DOODZWIJGEN

GEEN FELICITATIES VOOR MIJN ZUS

1977 is een jaar dat ik nooit vergeet. Ik logeerde bij de oudste zus van mijn moeder. Het was berengezellig en ik was negen jaar oud. Ik kreeg voor het eerst echte oorbellen. Mijn moeder had gezegd dat het mocht als het onder de 5 gulden zou blijven. Een oudere man in een achteraf winkeltje deed het voor 4,95 gulden. Dus ik had oorknopjes. Maar dat was niet het belangrijkste.

Ik was hier aan het logeren omdat mijn moeder geboorte gaf aan mijn halfzusje N.

Op 12 juli 1977. Wat was ik blij, een zusje. Ik had al een halfbroertje, nu dus een halfzusje. Destijds wist ik geloof ik nog niet dat het mijn halfzusje was. Maar dit terzijde.

In 1993 heeft de oudste zus van mijn moeder iets lelijks tegen haar gezegd op de begrafenis van hun broer. In plaats van uitpraten heeft mijn moeder besloten nooit meer met haar zus te praten.
Nooit meer. Zelfs toen de zoon van mijn tante onverwacht stierf was ze niet op de begrafenis en nu mijn tante dementerend is, zelfs nu is er geen contact, geen closure. Geen woord. Doodzwijgen.
Niet meer met je praten totdat iemand dood gaat. Doen alsof iemand niet meer bestaat.

Geen vergeving. Verbittering.

Ik heb twee jaar geleden met mijn zusje ruzie gehad. Er zijn over en weer lelijke dingen gezegd. Ik heb mijn excuses aangeboden. Maar ze worden niet geaccepteerd. Er zijn misverstanden geweest die niet worden uitgepraat. Oordeel ligt vast.  Ik ben degene die het 'fout' gedaan heeft. Ik heb mijn zus als zoenoffer vorig jaar bloemen en een kaart op haar verjaardag gestuurd. Waarop ik een app kreeg dat zij vanwege niet besproken misverstanden, klaar met mij is. Ik was zo van de kaart dat ik haar gezegd heb dat ze die bloemen ook maar moest wegflikkeren. Gereageerd vanuit mijn ego. En uit machteloosheid en verdriet.

Mijn zusje is klaar met mij. Wat betekent dat? Dat betekent dat ze mij doodzwijgt, net als mijn moeder haar oudste zus. Maar het betekent ook dat ik geen contact meer heb met mijn neefjes, waar van er vooral één me erg aan het hart gaat. Ik mocht mijn zwager graag. Ook met hem is uiteraard geen contact meer. Ik ben een persona non-grata in mijn eigen familie.

Totaal tegen mijn natuur in: Dit jaar geen felicitaties voor mijn zus.

Als wil ik hier alsnog duidelijk maken dat ik ooit heel blij was met haar geboortedag.

Dag lief zusje van me. Ik hoop dat je ooit in staat bent te vergeven want pas dan ben je echt los van mij. Verbittering is een gif in jezelf wat je oplost door te vergeven.

Ik heb je vergeven. Ik houd van jou. Mijn deur staat altijd open. Eén telefoontje is genoeg.

Jezus (was altijd ons grapje).