BEDANKT DAT JIJ MIJ ZIET

Ode aan de vrijwilliger ten behoeve
van het 70 jarige bestaan van Humanitas geschreven en voorgedragen in theater
Concordia in Den Haag.

Bedankt dat jij mij ziet

Bejaarde ogen huilen achter glas

Diepe leegte om wat eens was

Leven, bevroren en stil

Het geluid van een stille gil

Maar jij smelt het stille ijs

Lippen bewegen in een gesprek

Oprecht, onvoorwaardelijk, waardig

Jouw aandacht vult mijn 'nu'.

Bedankt dat jij mij ziet.

Rode cijfers als zwarte gaten

Slokken ons op, verbrijzelen

Tot onwaardige wezens

Schaamrood tot wanhoop gedreven

Maar jij kleurt cijfers groen

Dicht zwarte gaten, verlicht

Geeft waardigheid terug, belangeloos

maar belangrijk, geef jij leven terug

Bedankt dat jij mij ziet

Geschreven woorden als wit papier

Geen vorm of betekenis

Gebukt onder 'doen alsof'

Rode wangen verraden mijn schaamte

Maar jij geeft betekenis aan papier

Opent een nieuwe wereld

Vol van stof tot nadenken

Lezend kan ik mijn schulp verlaten

Bedankt dat jij mij ziet

Rouwe pijn van mijn thuisland

Gebrand op het netvlies, beloofde land

zonder grip verdwaald tussen twee

culturen struikel ik telkens weer

Maar jij zorgt dat ik kan aarden

Beide voeten op nieuwe grond

Woorden doen mij weer ademhalen

Diep, uit en in het beloofde land

Bedankt dat jij mij ziet

Dove woorden, vage beelden

School raast het brein voorbij

Tweetalig doch zonder taal

Toekomst als triest verhaal

Maar jij tovert letters in woorden

Zinnen baren prinsen en draken

Kikker, Haas, Dolfje, Nijntje en Pluk

Piratenschat,  geschreven fantasie

Bedankt dat jij mij ziet

Dorre dromen van oude vrienden

Gescheiden door oorlog of dood

Vind ik hier ooit nog de sleutel

Van de kist van mijn begraven kind?

Maar jij neemt me mee op pad

Doolhof van gewoonten ontrafeld

Mijn dromen zien weer lichte beelden

Vol belofte van nieuwe vriendschappen

Bedankt dat jij mij ziet

Ilse Marianne ©