Open relatie of spirituele relatie?

Ik houd van liefde en de liefde houdt van mij. Ik lief graag en veel. Ik lief makkelijker dan dat ik geliefd wordt. Ik heb een onuitputtelijke bron waaruit ik putten kan. Ik lief mannen, vrouwen, kinderen en dieren ieder op een verschillende manier. Ik houd ervan als iemand geniet van mijn liefde en wordt telkens gevuld met dankbaarheid dat ik zoveel liefde mag voelen en uitdelen. Als het aankomt op de liefde tussen mij en vrouwen, kinderen en dieren dat merk ik dat ik ongebreideld veel lief mag hebben. Ik verzorg, ben attent, knuffel, troost, stuur kaartjes, aai en ben emotioneel beschikbaar wanneer ik maar nodig ben. Als het gaat om mij en mijn liefde voor mannen dan merk ik dat zodra ik mijn liefde openstel voor een man ik mezelf vaak direct gedwongen voel tot exclusiviteit. Zeker als ik mijn liefde voor deze man ook fysiek met hem vier wat slechts duidt op een gezonde trek in intimiteit. De exclusiviteit beperkt. Ik voel dat ik mijn liefde niet meer openlijk naar anderen (vooral mannen) kan en mag stromen. Ik wordt geacht mijn liefde te beperken tot één persoon. Ik heb het hier niet over seks, maar over liefde.

Ineens ben ik beland in 'één relatie'. Soms is de man zo onzeker dat hij ook wil dat ik de liefde die ik deel met andere vrouwen, kinderen of dieren inperk. Waarom? Omdat hij denkt dat er op deze manier meer is voor hem. Dit is een fatale misvatting.

Ik heb een aantal relaties in mijn leven gehad en dit is hoe het mij heeft laten voelen. In het begin voel ik zoveel liefde stromen en is mijn enige wens om heel dicht bij deze persoon te zijn. Elke beperkende rode vlag wordt door mij systematisch onder het tapijt geveegd of bedekt met de mantel der liefde. Wat hebben we het fijn. Als ik een aantal weken later wakker wordt uit deze roze droom dan ben ik de fuik al volledig ingelopen. Doordat ik mezelf geopend heb voor de liefde met deze man, heeft deze man aangenomen dat wij nu in een relatie zitten en dat wij een exclusief setje zijn. Ik heb gemerkt dat ik me er niet tegen heb durven verzetten. Ik heb het immers over mezelf afgeroepen, dit zijn nou eenmaal de regels van het spel. Ik ben ook geen slettenbak of hartenbreker.. Nee, ik houd ook echt van deze man...dus houd ik me aan 'de regels'. Dus voor ik het weet lopen we hand in hand, halen we samen boodschappen en spelen we vader en moedertje over onze eigen en elkaar kinderen terwijl ik de hele tijd het gevoel heb op een verkeerde filmset beland te zijn.

Ondanks dat ik ontzettend kan genieten van de verbinding, het getut samen, de gezamenlijkheden, hoor ik parallel hieraan altijd een stemmetje dat waarschuwt en zegt: " waarom laat jij je zo beperken? Je kunt niet meer jezelf zijn, er zijn nog zoveel onontdekte avonturen" Ik voel me, met ongepaste schaamte een soort 'rupje nooit-genoeg'.

Ik vraag me dikwijls af of ik de enige ben? Ik had zo graag het tevredenheid gen gekregen. Dus tijd voor schaduwwerk? Waarom heb ik dit? En wat betekent het 'hebben' van 'een relatie' nu voor mij?

Het 'hebben' van een relatie staat tussen aanhalingstekens omdat hebben een bezit uitdrukt. Je kunt geen enkele relatie bezitten. We kunnen relaties slechts ervaren. Ik ben ervan overtuigd dat we allemaal één zijn. We zijn allemaal met elkaar verbonden omdat 'we' als zodanig niet bestaan. Er is eigenlijk geen object en subject. We zijn allemaal bewustzijn uitgedrukt in droombeelden op aarde. Als je zoals ik de overtuiging hebt dat we allemaal één zijn dan betekent dit dat alles wat ik voor mezelf wil ik ook voor jou wil. Ik wil mijn volle potentieel op aarde ervaren, het hele kleurenpalet meemaken en ik zou willen dat mijn relatie-partner dit ook zo ervaart.

Gebonden zijn aan één iemand gaat per definitie uit van gescheidenheid ten opzichte van anderen. Wij tegenover de rest is in strijd met mijn overtuiging van de werkelijkheid. Ik wil mij niet afgescheiden en dus gebonden voelen, zo wil ik ook niet dat mijn partner zich gebonden voelt.

Wat betekent dit dan voor mijn relatie in de praktijk? Omschrijf ik hier niet de voorwaarden voor een open relatie? Een relatie waar ook ruimte is voor verliefdheden en seks buiten de relatie om?

Het doel van de relatie is niet gebonden zijn en elkaar stimuleren om te leven in alle vrijheid en de rijkdom van alle mogelijke ervaringen te ervaren.
Een consequenties zou dan kunnen zijn dat er ook andere verliefdheden op ons pad komen.

Het is dus geen doel, slechts een consequentie waarnaar gekeken moet worden als dit zich aandient. Alle gebeurtenissen op onze reis door het leven leren ons iets. Dit is dus niets meer dan een leerproces. Dat het pijnlijk kan zijn is in principe niet relevant. Als ik door de pijn heen werk zal er wederom groei zijn. Als ik deze pijn ervaar zal ik bij mezelf te raden moeten gaan. Had ik toch liever 'afgescheiden' door het leven gegaan? Hoeveel waarde hecht ik aan mijn overtuiging dat we allemaal één zijn? Gun ik mijn partner toch niet de vrijheid en de ruimte om zichzelf te zijn? Voor de duidelijkheid, ik ben geen heldin en vind dit soort zaken doodeng want mijn angstprogramma's gaan direct aan. Vragen als: raak ik hem kwijt, vind hij haar leuker dan ik? zijn volstrekt menselijk en mogen er ook zijn. Daar zal ik mee aan de slag moeten. Waar het uiteindelijk om gaat is dat wat er in het leven gebeurd het juiste is, altijd. Dingen gebeuren omdat ze moeten gebeuren. Als het zijn groeiproces is om 'tijdelijk' met een ander te zijn dan is dit uiteindelijk ook voor mijn groei. We zijn immers één.

In een spirituele relatie laat ik alle geijkte banen los en vertrouw ik op het proces. Niet op elkaar zoals in traditionele relatie. Het zeggen dat je je partner vertrouwt betekent niets meer dan dat je erop rekent dat hij of zij zich exclusief aan jou verbonden voelt en dat hij of zij buiten jullie relatie niet de vrijheid heeft dingen met anderen uit te zoeken, wat het ook is. Je vertrouwen is gebaseerd op basis van angst en beperking en niet op een natuurlijk proces.

Dus wil je partner een maand alleen in een klooster mediteren of wil hij met zijn vrouwelijke collega een weekendje weg? Zijn groei is mijn groei en onze groei draagt bij aan de groei van het geheel en aan een bewustere wereld.

Prachtig verwoord al vind ik het zelf. Maar nu komt er een volgend stuk. Zit er achter deze 'openheid' niet toevallig een ordinaire bindingsangst. Ik moest dit toch even wat verder onder de loep nemen.

Ik heb veel tekenen van bindingsangst. Dit ontstaat op een moment dat liefde niet veilig is. Dit kan dus komen vanuit mijn jeugd. Ik heb een jeugd gehad waarin ik mij inderdaad niet altijd veilig voelde als het gaat om liefde. De liefde was voorwaardelijk en vaak onvoorspelbaar. Ook kan het voortkomen uit enkele relaties in mijn volwassen leven waarin de relatie ongezond was, mijn partner vreemd ging, een plotselinge echtscheiding of dood van een geliefde. 'Helaas' heb ik het allemaal meegemaakt dus zou het zomaar kunnen zijn dat achter mijn prachtige verhaal over een spirituele relatie er sprake is van een bindingsangst. (Helaas staat tussen aanhalingstekens omdat juist vanuit deze pijn en prachtige transformatieprocessen hebben plaatsgevonden) Dus zou ik mijn verleden over willen doen? Beslist niet.

Dus voor de zekerheid de lijst van symptomen opgezocht en gecheckt of ik hieraan voldoe. Hier het resultaat.

• Je hebt nog nooit een relatie gehad of bent degene die vaak relaties verbreekt. (Ik heb wel relaties gehad maar ben wel vaak degene die wegloopt uit een relatie)
• Van een vaste/duurzame relatie krijg je een benauwd gevoel (Dit is helaas ook waar, maar ja dat komt dan ook weer doordat ik me altijd zo beperkt hebt gevoeld, denk ik dan.)
• Je vindt het moeilijk om een relatie officieel te maken (dit is ook waar, dat hokjesgedoe heb ik altijd een dingetje gevonden, maar dat heeft ook weer te maken met die afgescheidenheid)
• Je wilt wel een relatie, maar hebt altijd een excuus om geen relatie aan te gaan (niet waar)
• In een nieuwe relatie ben je heel kritisch (niet waar)
• Je twijfelt al snel binnen je relatie (waar, het is-dit-alles?-gevoel komt snel maar heeft ook weer met die beperking te maken)
• Stabiele mannen of vrouwen vind je saai (waar tenzij ze een speels randje hebben)
• Je voelt je aangetrokken tot onbereikbare mannen of vrouwen, zoals iemand die getrouwd is (niet waar)
• De relaties die je had waren nooit lang (Niet waar, is relatief. Wat is lang? Niet waar, ik heb lange relatie gehad 7 jaar, 9 jaar... best lang toch?)
• Je bent binnen een relatie bang om (weer) gekwetst te worden (niet waar, ik durf er open in te gaan)
• Voor jou is het lastig om emoties te delen met je partner (niet waar)
• Je hebt vaak ruzie met je partner (niet waar)

12 symptomen waarvan er bij mij 5 waar zijn en 7 onwaar. Conclusie: een beetje bindingsangst binnen de traditionele relaties, maar het is niet overheersend waar. Dus er is meer aan de knikker.

Zodra mijn liefde 'verplicht' beperkt wordt tot één persoon heb ik het gevoel dat mijn liefdesbron aan het opdrogen is, dat ik niet meer stroom. Op dat moment ga ik denken dat er iets mis is met mijn gevoelens voor deze man. Ik ga mezelf veroordelen dat ik ook nooit eens tevreden kan zijn met wat ik heb. Ik wordt onrustig en heb de neiging me te verstoppen of juist weg te lopen. Ik voel me als een gekooide tijger die maar één ding wil.. ontsnappen. Ook al weet ik niet waar naar toe, ik weet dat ik weg wil. Heb ik dan een enorm verlangen om met meerdere mannen tegelijkertijd te vrijen? Nee dat is het ook helemaal niet. Ik ben juist helemaal niet zo gemakkelijk met seks. Ik vind dat seks ook pas interessant wordt als je echt van iemand houdt en als die persoon je goed kent en er vertrouwen is. Dit maakt het ook lastig om mij te zijn. Ik heb een enorme behoefte om me ongebonden te voelen, om vooral geen relatie te hebben in de traditionele zin van het woord, tegelijkertijd heb ik behoefte aan verbintenis en diepgang.

Recapitulerend:

Ik wil niet dat één persoon mij claimt of met mij een exclusieve relatie vormt, ik zoek een vorm waarin we samen zijn maar ons toch vrij voelen om het leven volledig te ervaren.

Ik wil wel met één persoon tegelijkertijd een intieme relatie (vanwege de kwaliteit), maar wil ook de vrijheid hebben om op deze mening terug te komen mocht zich een onverwachte situatie voordoen. (ik dek me maar in..)

Ik wil wel genieten van het 'huisje-boompje-beestje-gevoel' zonder dat ik het gevoel wil hebben er nooit meer uit te kunnen zonder heftige consequenties.

Ik ben blij dat ik zo ongecompliceerd ben.

KORTOM: WAAR VIND IK IN GODSNAAM GELIJKGESTEMDEN?

(Bron: de term spirituele relatie komt van Jan Geurtz)