Verbale diarree

Dat we meningen hebben is logisch. We hebben namelijk allemaal een referentiekader waarop we onze meningen baseren. Dit referentiekader is gevormd door o.a. onze opvoeding, vrienden, opleidingen, politieke voorkeur (die weer gevormd is door persoonlijke omstandigheden), ons geloof, feiten en fabels die we opdoen op internet, wetenschap wat we subjectief tot ons nemen en andere persoonsgebonden gebeurtenissen.

Eén persoon heeft zijn eigen referentiekader die zijn of haar 'waarheid' bepaald, die t.o.v. alles wat bestaat in wezen minuscuul en onbeduidend is. Geconstateerd kan worden dat we allemaal een zeer eng-bewustzijn hebben en dat hiermee onze meningen worden gevormd. Kunnen we niets aan doen, we zijn immers mensen met beperkingen.

Als alle mensen op aarde (7,8 miljard) ieder voor zich hun meningen vormen op basis van hun eigen enge-bewustzijn dan heb je dus 7,8 miljard verschillende mini-waarheden. Gelukkig zijn er veel overlappingen in opvattingen als het gaat over nationaliteit, geloof, politiek en andere voorkeuren. Hierdoor kunnen mensen zich aangetrokken voelen tot anderen met dezelfde sub-waarheden en kunnen zij groepen vormen en hun 'waarheid' uitdragen. Nu is het niet zo dat zodra er zich een groep gevormd heeft de waarheid over dit onderwerp substantieel meer waar wordt. Nee, het is dan nog steeds een iets meer collectieve mening gebaseerd op een nog steeds intrinsiek eng-bewustzijn. Maar omdat een bepaalde opvatting wat massaler wordt gedeeld en mensen geneigd zijn zich slechts te omringen met gelijkgestemden lijkt het ineens dat zij onderdeel uitmaken van een grote waarheid, hetgeen een begrijpelijke misvatting is.

Het hebben van een mening is in zekere zin bijna niet te voorkomen voor ons ego. Ons ego (gevormd door ons beperkte referentiekader) is nou eenmaal geprogrammeerd meningen te hebben. We moeten ten opzichte van ons eigen standpunt nou eenmaal een oordeel vormen over het standpunt van een ander. Waarom? Omdat we bijna niet anders kunnen dat een ander geluid vergelijken met het onze en hier een oordeel over vellen. Toch? Je ervaart jezelf nu eenmaal als 'de norm'.

Toch als je er zo even over nadenkt is het heel erg raar en bijna onmogelijk een oordeel te vormen over de mening van een ander. Waarom? Omdat je zijn of haar referentiekader niet kent. Iedereen zijn mening is immers gebaseerd op zijn of haar eigen referentiekader. Hoe kun je zeggen dat het referentiekader (opvoeding, scholing, cultuur, geloof, persoonlijke overtuiging, enz) van de ander fout is en die van jouw goed? Dat kan dus helemaal niet en dus zou je ook andermans mening niet ter discussie kunnen stellen. Toch?

Heb je wel eens gehoord van het Krishna of Christus bewustzijn? In eenvoudige taal betekent dit een Goddelijk bewustzijn, dit betekent dat je jezelf bewust bent van ALLE referentiekaders van iedereen tegelijkertijd. Een soort mega helicopterview waarin je realiseert dat we op een hoger bewustzijn allen één zijn en dat er daarom geen gedifferentieerde waarheid is. Er is daar slechts ruimte voor één waarheid en dat is dat we allen één zijn, liefde zijn en daarom ook allemaal net zoveel gelijk als ongelijk hebben. Op dit niveau besef je jezelf dat jouw belang direct ook het belang van de ander is. Wat je doet voor jezelf doe je voor de ander. Geweld tegen een ander is geweld tegen jezelf.

Maar goed we zijn geen Goden en het is maar een enkeling voorbehouden deze staat van verlichting te bereiken dus zullen we het moeten doen met onze beperkte inzichten.

Behalve het hebben van een mening (iets wat bijna niet te voorkomen valt) zou je wellicht wel onderscheid kunnen maken tussen het hebben van een mening en het hebben van een oordeel over de mening van de ander. Ook zit er verschil in het hebben van een mening en het uiten van een mening en de manier waarop we dit doen. Waarom vinden wij het zo belangrijk om onze mening te uiten, wetende dat ieder ander een andere mening heeft? Willen we de ander overtuigen van onze mening en zeggen dat onze mening gebaseerd is op een beter referentiekader? Op het moment dat je het referentiekader van de ander afkeurt, veroordeeld of verafschuwd, diskwalificeer je de ander als persoon in zijn of haar basis en tegelijkertijd diskwalificeer je jezelf. We zijn immers allemaal één. Dit roept ongetwijfeld een reactie en oordeel uit van anderen en vervolgens is het actie-reactie zonder einde. Eindeloze discussies die de nadruk leggen op een niet bestaande verdeeldheid.

Iedereen geeft tegenwoordig ongezouten zijn of haar mening en alleen al door het stellig geven van deze eigen mening ontken je het bestaansrecht van anderen en jezelf. Zo zijn we onze mening al schreeuwend aan het projectielbraken op het internet en wordt waarschijnlijk het tegenovergestelde bereikt van wat je zou willen. Kijk eens objectief naar jezelf. Hoe vaak heb jij je mening bijgesteld omdat een ander zijn of haar mening in je gezicht schreeuwde? Waarschijnlijk niet vaak of nooit.

Woorden hebben effect. Oordelen hebben effect. Elkaar niet respecteren heeft effect. Al deze verbale diarree heeft effect. Het is geen vredig effect. Het effect is verwarring, boosheid, frustratie en angst.

Bedenk je eens wat er zou gebeuren als morgen de persen zouden stoppen, Social Media niet zou bestaan, de meningen ingeslikt zouden worden, we zouden verstillen? Wat zou er gebeuren als je jouw mening voor je houdt en gewoon leeft naar wat jij denkt? Niet schreeuwen dat iedereen vegetariër moet worden maar gewoon geen vlees eten? We zijn allemaal even belangrijk. 7,8 miljard mensen en meningen. Leef je mening, laat maar zien. Stop verbale diarree omdat het een vorm is van zinloos geweld. 

Alleen in stilte kunnen we elkaar echt horen.

(disclaimer: ook dit is slecht mijn mening en dus een beperkte visie op de werkelijkheid)